İçim kabarmış dertten,kederden...köpük,köpük...
Özgürlüğe kaçmak istiyorum...özüme varmak...
Ahhh ...martı...ne güzel bir kitaptı...
Ara ara kaçmalı maviliğe,kederleri bırakmalı derin sulara,gözleri dikmeli mavi sonsuzluğa...
Bir adası olmalı insanın kaçabileceği,zor zamanlarda,belki de bir ada olmalı insan gelenlerin nefes alabileceği...
Ama yakın olmalı insanlara da...yakın lakin yalnızlığını da koruyarak mutlu bir ada.
Beraber uçmak ne güzel olur hayatta...
Bu kadarcık olsa denizi görseydi pencerem...Kelimelerle oynardım ben de her sabah neşeyle...Gidiyorum ama İstanbul gönlüm sende.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder