12 Kasım 2009 Perşembe

istanbul kanatlarımın altında...




Acaba

Uyuyan göllere ay ışığında
Sevginin resmini çizsem kim anlar?
Tomurcuk ayrılıp, gül açtığında
Yağmurun saçını çözsem kim anlar?

Bir mekan kaplamış ne varsa nerde
Kendi ötesini saklar her perde
Sonsuzluğun sona erdiği yerde
Huduttan bir kulaç kazsam kim anlar?

Aşk, kömür beyazı; kin, süt karası
Eklenir yarama her dost yarası
Et oldum bıçakla kemik arası
Cellatla ahdimi bozsam kim anlar?

Doğumda yalan var, ölümde gerçek
Bir şeyler anlatır balık, kuş, çiçek
Kırık gönülleri toplayıp tek tek
Toplayıp göğsüme dizsem kim anlar?

Gün geldi zamanı gömdüm kabire
Dağ oldu aklımın verdiği fire
Bağlasam telaşı çelik zincire
Sabrın derisini yüzsem kim anlar?

İçte deprem olur dışın düğümü
İhlâssız çözülmez işin düğümü
Aklımdan geçeni, düşündüğümü
Okusam kim dinler, yazsam kim anlar?

Abdurrahim Karakoç


müzik - gülay

4 yorum:

Pabuc dedi ki...

''Aklımdan geçeni,düşündüğümü
Okusam kim dinler,yazsam kim anlar?''

İnsanı anlatan en güzel cümlelerden biri bayıldım bu 2 cümleye...

Biz kendimizi nekadar anlatırsak anlatalım asla aslolan kendimizi tam olarak anlatamayabiliriz ,nasıl biri olduğumuz belki azcık tarif ederiz ama aslolan sadece O'nun bizi bildiği halimizi kimseye anlatamayız anlatsak da anlayan olmaz...Onun için ki bu dünyadaki bu sıkıntımız... Bizi bizden iyi tanıyana olan özlemimiz...

çok güzel şiirmiş...paylaştığın için teşekkürler..

Unknown dedi ki...

çok doğru demişsin pabuç sağol

Eylül, dedi ki...

konuşsam kim dinler? okusam kim dinler? yazsam kim okur? yazamsam nolur? Bir sürü daha soru türer.. gerçekten de kim??

Unknown dedi ki...

hoşgeldin eylül
etkileyici bir şiir değil mi:))

LinkWithin

Blog Widget by LinkWithin