YALNIZLIK ÇİÇEĞİ
Özledim geceyi,sessizliği,seni…
Dilimde şairin dizeleri…
”Yine seni özlemek birikti bir dağ gibi,
Ve yürüdü ,yürüdü üstüme ,altına aldı beni…”
Orada duruyordun işte,çok yakında,açtığın pencereden kalbime bakıyordun
Gülümsüyor,ruhuma dokunuyordun…
Üzerindeki tozdan ,pastan arınan gönlüm iç ceplerini göstermekten çekinmiyordu sana.
Anlattıkça anlatıyordum,anladıkça susuyordun…
Elimi uzattıkça kayboluyordun…
Yakınlığının içine gizlenmiş bir uzaklığın vardı,
Yıldızlar gibiydin,ışığınla yanı başımda,varlığınla bilmem kaç ışık yılı uzakta…
Dalgaların kıyıdaki taşları kumun kuşatıcılığından kurtarması gibi,gelişin yıkıyordu , içimin ah iklimlerinde kirlenen kelimelerini
Gidişin…Ateşe veriyordu ruhumun gemilerini…
Ve bende hep bu yap-boz hali…
Özledim seni,sessizliği,geceyi…
Özlediğim ,neydi sahi?
Öz’üme doğru bir iştiyak mıydı içimin gelgitleri.
Acaba sen de özledin mi hiç beni?
Engin bir deniz ,bağrındaki alüvyonlu toprakları iştiyakla kendine taşıyan küçücük bir nehri özler mi?
Farkeder mi,suyunun rengini?
Ayırdedebiir mi sesini?
Özledim geceyi,seni,sessizliği…
Özlediğim neydi sahi?
Öz’üme doğru bir iştiyak mıydı ,ruhumun kimseyle kanmayan halleri?
Yoksa dostluk sandığımız ,sadece,geceleri açan “bir yalnızlık çiçeği” mi?
HANDAN GÜLER
2 yorum:
hasretinle yandı gönlüm
yandı yandı döndü gönlüm
aramızda karlı dağlar
hasretin bağrımda sızlar
başa geldi olmaz işler
yokluğunda yandı gönlüm
evvel yükseklerden uçtu
yokluğunla yandı gönlüm
özlem çekilmesi zor bir duygu durumu keşke özlediklerimiz de bunu farkedebilse...ya da acaba özlediğimiz gerçekten var mı yoksa içimizdeki bir yerleri mi özlüyoruz özlediklerimiz hep perde mi hakikate ...ne çok perde var ...aşılması gereken...sağolun
Yorum Gönder