19 Kasım 2009 Perşembe

vuslat...





Mecnun'un vuslatı

Günlerden birinde Mecnun'u bir duvarın üstüne oturmuş, ayaklarını sallandırmış otururken buldular.
Kerpiçten duvarın üstünde gayet neşeli ve bahtiyardı. Kendince konuşuyor, işaretleşiyor, gülüyordu.
Gelen geçen bu hale bakıp gülmedeydi.Kendi kendine konuşup güldüğü için.
Nihayet bir gönül eri oradan geçti.
Bakınca Mecnun'un yanında Leyla'nın da oturmakta olduğunu gördü. Başkasına gizli olan ona açılmıştı.
Ve Şükretti:
- Bir ömürdür koşup durdum... Çok da yoruldum... Ama sonunda bir araya geldiklerini gördüm!.. Çok şükür Allah'ım; sevenleri buluşturdun!..

6 yorum:

H;M dedi ki...

güzel bir kıssa; peki hangisi olmak isterdiniz, mecnun mu, o hali keşfeden mi?:)

Bubenmishim dedi ki...

GÖNLÜNE SAĞLIK...ben olsaydım o hali keşfeden olmak isterdim doğrusu...

Unknown dedi ki...

ağır bir soru olmuş karakalem ama aşka hayır diyemeyeceğim mecnun cazip gelse de keşfeden daha bir yukarılarda sanki))

Unknown dedi ki...

hoşgeldin bubenmishim sen de sağol keşfedebiliriz umarım aşkın ayırdında olmak önemli:))

moroccom dedi ki...

başkasını mes'ud görüp mes'ud olanlara ne mutlu.

Unknown dedi ki...

herkesin sadece kendi mutluluğunu dilediği bir çağda ne büyük lütuftur başkasının mutluluğunu görmek istemek:))sağol adsoy

LinkWithin

Blog Widget by LinkWithin