Vakit tamam seni terkediyorum Bu incecik bir veda havasıdır Parmak uçlarına değen sıcaklık İncinen bir hayatın yarasıdır Kalacak tüm izlerin hayatımda Gözümden bir damla yaş aktığında Bir yer bulabilsem seni hatırlatmayan Kan tarlası gelincik şafağında Ölümse korktun savaşsa hep kaçtın Vur kendini korkularda hadi al Sen bir suydun sen bir ilaçtın Hoşçakal canımın içi hoşçakal Hoşçakal gözümün nuru hoşçakal.
| Yazan Hasan Hüsrev Hatemi | |||
| seni çok az düşünmeye andiçmeliyim; düşünmek seni, ölümü mûnisleştirir, güller açılmağa başlar ardarda. ama versailles bahçelerinde değil, hindibalı, ısırganlı yollarda... seni düşünmek bir konser başlatır o anda, ama öyle siyah papyonlu bir virtüöz değil, kunduraları tozlu, bakışları dalgın, kamburlaşmış kır saçlı bir tanbûri, yakıcı nağmeler koşturur yüreğimde... seni düşünmek erzurum, tebriz, tiflis; yani aşık garip coğrafyası. içimde şahsenemmişsin gibi bir his, sen bundan habersiz, uzak kentlerde, batılı bir hüzün yaşarken bile. seni düşünmekten korkuyorum artık; ölümlü olduğunu her akşam karanlık, söylüyor bana ve buna tahammül zor... benim ölümüm mûnisleşirken, seninki kanlı zalim oluyor gözümde. çok az düşümeliyim seni çok az. seni çok az düşünmeye andiçmeliyim... |
